In 1976 bezocht ik een leverancier van metalen onderdelen en kreeg een rondleiding door zijn fabriek en kwam aldaar een partij onderdelen tegen die ik niet herkende.
Ik vroeg: waar zijn die onderdelen voor? Hij zij dit zijn onderdelen van een Hobby Lamp. De klant, die inmiddels failliet is kon niet betalen en vandaar dat ze hier nog liggen. Ik dacht meteen dat is wellicht handel en vroeg hem of ik een 10-tal sets mee kon nemen om deze bij een sociale werkplaats in elkaar te zetten. Dit was geen probleem en hierop heb ik de Sociale Werkplaats Vlissingen / Middelburg benaderd voor het lakken en de montage.
Toen ik de monsters eenmaal complete gemonteerd in mijn bezit had was ik enthousiast en besloot enkele grotere mogelijke klanten te bezoeken waaronder het grootste Postorderbedrijf QUELLE in Duitsland (Herr Boegle /Frau Schickendanz). Kort daarop kreeg ik een grote order van 50.
Naast QUELLE kon ik de hobbylamp eveneens verkopen aan o.a. Postorder- en verlichtingsbedrijven in Nederland, België en Frankrijk. De Soc. Werkplaats Middelburg / Vlissingen had voldoende capaciteit om deze Hobby Lamp te maken en als kantoor had ik inmiddels een kamer ingericht in mijn huis aan de Bosdijklaan in Goes.
Tevens had ik VRIELAND B.V. opgericht t.b.v. de verkoop van deze Hobby Lamp
U moet zich realiseren dat in 1976 de verlichting van huizen bijvoorbeeld bestond uit een Wandlamp van metaal en een vloerlamp met stoffen kap en aan het plafond, meestal een gedecoreerde gebogen glazen schaal, terwijl de verlichting in kantoorpanden in het algemeen bestond uit aan het plafond gemonteerde TL- bakken.
De leveranties van de Hobby Lamp aan QUELLE liepen goed toen Herr Boegle (Inkoper van Quelle) mij opbelde. Hij vertelde mij dat, als ik geïnteresseerd was, hij een eventueel een nieuw product voor mij had. Ik vroeg: welk product? Waarop hij zei ”een spot”. Ik begreep hem niet want ik had nog nooit van ”een spot” gehoord. Hij zei verder: kom maar naar Nürnberg, dan zal ik je het product laten zien want ik heb een monster.
Toen ik hem daarop in Nürnberg bezocht toonde hij mij ”de spot”. Het betrof een kleine wandspot (d.w.z. een plastic base-je wat rond een wandplaat kon draaien met een metalen pijpje waar een reflectorlamp in paste) en Herr Boegle vroeg mij of ik hem daar een goede prijs voor kon maken, met en zonder reflector lamp en in een verkoop doos verpakt, gebaseerd op 25000 stuks. Eenmaal thuis ben ik vervolgens nagegaan waar ik de benodigde onderdelen, incl. de reflector lamp het beste kon kopen / kon laten maken.
Na verloop van enkele weken had ik alles voor elkaar en kon ik Herr Boegle een goede prijs maken. Herr Boegle was met de genoemde prijs tevreden en gaf mij een eerste order. Het grootste probleem was nog de reflector lamp, omdat dit in die tijd een puur industriële lamp was die niet in grote hoeveelheden werd ingezet. Philips, alwaar ik de lamp had aangevraagd vroeg dan ook wat ik met 25000 reflector lampen moest doen ? Ik had nauwelijks de 25000 stuks geleverd en kreeg opnieuw een order van QUELLE voor een verdere levering van 25000 stuks.
Zowel de Hobby Lamp als de “Spot” lamp werden door QUELLE goed verkocht en buiten het gebied Duitsland mocht ik deze producten ook in andere landen verkopen. Omdat de reflectorlamp in het wandspotje min of meer als een schijnwerper werkte (wat ik niet mooi vond) kwam ik op het idee om de lamp af te schermen met een losse reflectorkap die op het metalen buisje paste. Dit idee heb ik toe met mijn Duitse leverancier Minner doorgesproken en hij heeft mij vervolgens monsters gemaakt van een “”voorzet- reflector” . Op deze wijze was Combi- Spot geboren, welk product zich eveneens goed liet verkopen.
Omdat ik en mijn Duitse metaalleverancier (Heine Minner) de smaak goed te pakken hadden, hebben wij besloten om de andere week bij elkaar te komen om meer “spot- producten” te ontwikkelen. Al spoedig hadden wij de ontwikkelgroep aangevuld met een gespecialiseerde leverancier van fittingen (B.J.B.) en van kunststof onderdelen (Werner Langer). De Duitse leveranciers uit Sauerland zouden investeren in de benodigde machines, mallen en materialen en ik kon deze producten in VRIELAND verkopen.
Samenwerkend met deze leveranciers hadden wij (dus Minner en ik) binnen een jaar een hele familie aan spots gemaakt, (o.a. wandspot, klemspot, 2-lichts balk, 3-lichtsbalk, Trio plaat, etc), waarbij iedere familie een eigen familienaam kreeg zoals Top-Spot, Uni- Spot, Paris- Spot, etc.
In de tussentijd had ik op kantoor een medewerker aangenomen, die de organisatie van orders / productie / verzending en facturering kon regelen. De productie van de spots had ik inmiddels uitbesteed aan een 3-tal Sociale Werkplaatsen in Limburg. Ik zelf stuurde deze Sociale Werkplaatsen aan en deed de verkoop en ging om de andere week naar Duitsland voor de product ontwikkeling. Om deze gehele collectie international goed te kunnen aanbieden / te verkopen had ik voor VRIELAND een standruimte besteld op de jaarlijkse Verlichtingsbeurs “”SALON DE LUMINIERE “” te Parijs.
Samen met een dochter van een van mijn toeleveranciers had ik de stand ingericht en de geheel nieuwe collectie aan, incl. de Hobby Lamp en Spot- families aldaar ten toon gesteld en toen de andere morgen de Beurs open ging stonden vele concurrent- standhouders en Inkopers en bezoekers die dag met open mond te kijken naar dit totaal nieuwe concept aan (Spot) verlichting! (Niemand had een dergelijk concept aan verlichting ooit eerder gezien!)
Vanaf deze Verlichtingsbeurs in Parijs lag qua verkoop de markt voor VRIELAND open.
Nagenoeg iedereen die een naam had in de verlichting was bereid om deze verlichting op te nemen / te verkopen. M.a.w. ik kon daarop min of meer de klanten uitzoeken met wie ik wilde samenwerken. Tot mijn klanten in die tijd behoorde Massieve België, Bauhaus Duitsland, Resistex en Aric uit Frankrijk, Firstlight UK, IKEA Zweden, etc.
Op deze wijze groeide VRIELAND heel hard en hadden wij vele goede medewerk(st)ers nodig om deze groei en goede banen te leiden. Inmiddels was mijn tweelingbroer Cees in dienst als Productie Directeur en mijn zoon Quinten Jr als Productontwikkelaar, terwijl mijn andere zoon Wim verantwoordelijk was voor de Inkoop. Ook Richard, de zoon van Cees kwam werken op de verkoopafdeling.
Zelf bleef ik verantwoordelijk voor het de Productontwikkeling in Duitsland en het contact / het ontvangen / bezoeken van alle grotere klanten in Europa, veelal met een eenmotorig vliegtuig vanuit Antwerpen Airport of Midden Zeeland.
VRIELAND werd dus een echt familiebedrijf!
Via mijn kantoor aan huis, verhuisd naar een groter kantoor in Goes (boven de supermarkt ”De Bussel”, (welk kantoor na enkele jaren met de grond toe afbrandde), daarna ingetrokken in een kleinere bedrijfshal in Goes( naast de Tennishal) en daarna hebben wij het grote bedrijfspand “Eindewege” gekocht en in gebruik genomen, alwaar uiteindelijk rond de 125 voornamelijk jonge medewerk(st)ers hun werk vonden.
Omdat vanwege transport en organisatie de productie van spots in Limburg niet langer efficiënt was, hebben wij deze producties aldaar afgebouwd en gecentraliseerd in het pand te “Eindewege”. Bijzonder was dat wij t.b.v. de assemblage van de spots (in de nieuwe bedrijfshal ”Eindewege” een organisatie hadden opgezet van ca. 200 “thuiswerk- families” in geheel Zuid Beveland. Met een aantal bestelwagens werden de onderdelen daar heengebracht en het complete product opgehaald. In de fabriekshal te ”Eindewege” weden de gemonteerde spots vervolgens getest, verpakt en verzonden naar de klant. Daarnaast hadden wij nog de Werkplaatsen Vlisingen/Middelburg en Goes, die eveneens voor ons werkten.
Het is vandaag de dag nauwelijks voor te stellen dat wij in die tijd nog alles handmatig verwerkten, daar de computer toen juist eerst in opkomst kwam. Zo werd o.l.v. mijn tweeling broer Cees, met een ploeg vaste mensen, ieder weekend de voorraden in de fabriekshal rechtgezet en handmatig geteld. Aan de hand daarvan werd de ontbrekende voorraad de week erop bijbesteld.
Begin ‘90 passeerden wij de omzet van 30 miljoen guldens en het was in die tijd dat ATAG, die als een van de eerste bedrijven over een werkend computer beschikte, ons benaderde met de vraag of wij interesse hadden in een bedrijfs- overname. Het beursgenoteerde ATAG dat groot was in de fabricage van o.a. afzuigkappen en fietsen, was namelijk op zoek naar een verlichtingsbedrijf voor een op te zetten product-sortiment ”Jong Living”.
ATAG die onvoorwaardelijk in het sortiment en het budget van VRIELAND richting 50 mio geloofde bleef aandringen en in 1987 werd VRIELAND onderdeel van ATAG. Een van de overname- condities was dat de familie van de Vrie (mijn broer Cees, zijn zoon Richard en mijn zonen Quinten Jr en Wim 3 maanden na overname VRIELAND vrijwillig zouden verlaten. (Als ATAG een overname deed, wilde men na verloop van tijd geen medewerkende familieleden meer in het bedrijf. Een verdere conditie was dat Quinten Sr van de Vrie naar Hong Kong zou verhuizen om van daaruit Europese verlichting (Spots en Halogeen Tafellampen) in China te laten maken (in China werd toen nog slechts op beperkte schaal verlichting gemaakt (o.a.110-Volt Tafel- en Vloerlampen voor de Amerikaanse die er qua design niet uitzagen).
VRIELAND (onder de Directie van ATAG) zou daarbij de eerste keus hebben om deze verlichting te kopen / verkopen.
Eenmaal aangekomen in Hong Kong heb ik E-LiTE (European Lighting) opgericht en een kantoor met showroom ingericht in de STAR-HOUSE te Hong Kong, alsmede een aantal medewerk(st)ers aangenomen, incl. een tweetal kwaliteitscontroleurs die onder mijn leiding als eerste de Spot-verlichting, incl. Halogeen tafel- en vloerlampen in China hebben geïntroduceerd. E-LITE was dus de eerste Firma die in China gefabriceerde Spots naar Europese verkocht. Onze klanten waren voornamelijk warenhuisketens in Duitsland, Engeland en Frankrijk, alsmede OEM- fabrikanten uit Europa.
Omdat de ATAG-computer zelfs een jaar naar overname van VRIELAND nog steeds niet werkte en ATAG al na 3 maanden afscheid had genomen van de familie van de Vrie kon VRIELAND (onder de directie van ATAG) de klanten niet of niet tijdig beleveren, zodat na verloop van tijd deze klanten zeer ontevreden waren en vervolgens afhaakten. Na een jaar onder de directie van ATAG werd al het personeel van VRIELAND ontslagen en het bedrijf door de ATAG- directie gesloten.
Na het opzetten van de productie van Spots en Halogeen tafel- en vloerlampen heb ik na 7 jaar Hong Kong E-LITE verkocht. Het was voor mij en mijn vrouw een ware ”tropen-tijd” (alleen maar werken, inclusief de weekends). Bovendien was mijn 3e zoon Alexander geboren en wij wilden hem niet laten opgroeien in Hong Kong. Vandaar zijn wij in 1998 weer teruggegaan naar Nederland.
Omdat ATAG, een half jaar na de overname van VRIELAND, de klanten nog steeds niet tijdig leveren kon (kwaliteit en levertijden klopten niet), werd mijn tweeling- broer Cees regelmatig door VRIELAND- klanten gebeld met de vraag of hij geen kans zag om een nieuwe verlichtingsproductie te starten.
Dit resulteerde uiteindelijk in het een nieuw verlichtingsbedrijf Lighting Partner