Nadat mijn vader Cees Vrieland als eerste verliet in 1988 volgden mijn neven Quinten, Wim en ikzelf al snel hetzelfde pad. Vanuit de logeerkamer werkten we dag en nacht en brachten we al onze kennis in om zo snel mogelijk een mooie spot collectie neer te zetten. Op een gegeven moment zaten we met 6 man in een kamertje van 3 bij 5mtr.
De werkelijke groei kwam in 1995 toen we Sylvania zover kregen om een halogeenlamp te maken die direct op het lichtnet aangesloten kon worden. Syvania ontwikkelde de lamp en Quinten ontwikkelde een GU10 fitting en bijbehorende spots. Toen Sylvania uiteindelijk de eerste levering deed op een vrijdagmorgen lagen de armaturen al klaar en hebben we in dat weekend doorgewerkt zodat de eerste vrachtwagen aan producten op maandag richting Leroy Merlin in Frankrijk kon vertrekken. Het eerste jaar kochten we meer dan 800.000 lampen en werden direct de grootste klant van Sylvania.
Toen in 1997 Philips en Osram ook met een GU10 lamp op de markt kwamen voelde Sylvania nattigheid en kwamen ze met de vraag om Lighting Partner in te lijven. Dit gebeurde uiteindelijk en we maakten een technische collectie voor Lumiance en een consumentencollectie voor Brilliant Leuchten. Dat was trouwens grappig want op de Hannover Messe hadden we een aparte stand waar we een revolutionaire consumentencollectie lieten zien. Neef Wim zorgde voor de productie in Indonesië en hij deed in die tijd veel aan fitness, natuurlijk liet hij geen concurrent naar binnen op de beursstand en dat zorgde voor interessante discussies
Door wat wisselingen van de wacht kwam het Sylvania concern in zwaar weer en op het moment dat ze ons na 5jr uit moesten betalen was dit een zo groot bedrag dat ze dit niet konden betalen. Op dat moment was Sylvania verantwoordelijk voor 60% van de omzet en stonden voor miljoenen uit met achterstallige betalingen die ze met lampen wilde betalen.
Dat later bleek dat ze de prijs van deze lamp direct daarna door de helft deden en dat ze ook nog eens heel snel defect waren was een grote tegenvaller. We gingen weer op eigen kracht verder en binnen 2 jaar stonden we er weer even florissant voor als daarvoor.
LED had ondertussen zijn intrede gedaan en daar waren we heel snel bij. We maakten collecties voor diverse klanten zoals Regent, Trilux en later ook Philips en Zumtobel
In 2004 ging Lighting Partner een samenwerking aan met Insta (Dld) waarbij samen een reeks vloerspots werd ontwikkeld onder de naam EYEleds. In die tijd was het nog mogelijk om te spammen en ik zat echt dag en nacht deze producten onder de aandacht te brengen.
We sponsorder de nationale kampioenschappen parketleggen met lampjes erin verwerkt en binnen de kortste tijd hadden we per dag meer hits op onze website dan Philips
Toen Philips in 2005 Lumileds had overgenomen en er nog maar 5 maanden tijd was voor de Light & Building beurs werd aan Lighting Partner gevraagd om een spotreeks te ontwikkelen. SpotLED 1 werd ontwikkeld rondom de eerste high power LED genaamd K2. Binnen een jaar werden er 100.000 producten geassembleerd in Thailand waar Lighting Partner al een fabriek had die gespecialiseerd was in aluminium draai en freeswerk.
Na dit succes kwam er een SpotLED 2 en 3 reeks bij en maakten we furore in de markt als toeleverancier voor Philips.
Toen Philips Massive en Modular kocht kwam er kort daarop een Amerikaanse firma bij ons langs. Ze hadden van ons gehoord en nadat ze een bezoek had gebracht moest en zouden ze ons kopen.
Na het Sylvania avontuur stonden we daar niet echt om te springen maar ik besloot samen met Quinten af te reizen naar New York waar we in de Trump Tower werden ontvangen op de bovenste verdieping. Wat we daar zagen was voor ons onvoorstelbaar, er zat een club van 10 Amerikaanse verlichtingsgrootheden die haarfijn uitlegden hoe ze binnen 5 jaar groter als Philips zouden worden en ons nodig hadden om de Europese markt te regelen. Het bedrijf deed ons een voorstel dat we 300 miljoen dollar konden verdienen als we een aandelenruil zouden doen. Om groter dan Philips te worden met steun van die Amerikanen leek ons een mooie uitdaging en daar wilden we wel aan meewerken.
Uiteindelijk bleek het verhaal niet zo mooi als voorgespiegeld. Veel geld verdween in onze ogen in de zakken van die 10 mensen die we eerder hadden gezien en toen we dat allemaal door hadden hebben we in 2009 het schip verlaten.
We hadden wat geld vooraf gekregen en daarmee begon ieder zijn eigen weg. Wim ging naar Indonesië en richtte zich op Nano technologie. Quinten startte met Illuxtron en zelf zag ik mogelijkheden in het 3D printen van brillenglazen en andere producten. Op die manier vonden we allemaal weer onze eigen uidaging